مهتاب دهقانی
روز دهم اردیبهشت ماه، روزی است که در سالنامه باستانی ایرانی به نام آبان روز، جشن چهلم نوروز شناخته می شد. این جشن زیبا در مناطق مرکزی ایران برگزار می شد که نام دیگر آن جشن چلمو است.
بعدها جشن چهلم نوروز در شیراز در کنار حوض ماهی سعدیه برپا می شد. باوری عامیانه در بین مردم وجود داشت که در این روز، یک ماهی سر از آب بیرون می آورد که انگشتری زرین همراه خود دارد که نشانه ی بخت و اقبال است.
– در گذشته جشن ديگري نيز در آغاز و میانه هر یک از فصل های سال با سرور و شادمانی گرفته می شده است. یکی از این جشن های سالیانه که در پانزدهم اردیبهشت یا روز “دی به مهر” از اردیبهشت ماه برگزار می شده، جشن میانه بهار یا جشن بهاربد و یا گاهنبار میدیوزرم که به معنای میانه فصل سبز یا میانه بهار است.
البته میانه بهار با شانزدهم اردیبهشت برابر است، اما در گذشته و حتی امروزه، عملا پانزدهمین روزِ ماهِ دوم هر فصل به عنوان میانۀ هر فصل شناخته می شود.
-پنجم ماه می، از سوی سازمان بهداشت جهانی و کنفدراسیون بین المللی مامایی به نام روز جهانی ماما نام گذاری شده است. برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ این روز به عنوان روز جهانی ماما پیشنهاد و سپس از سال ۱۹۹۲ به صورت رسمی، به افکار عمومی جهان اعلام شد.
کنفدراسیون بین المللی مامایی هم بیانیه ای را خطاب به کلیه ی سازمان ها و نهادهای بین المللی مامایی اعلام و در آن از تمامی ماماها دعوت به همکاری کرد و از آنان خواست تا بیشتر از سال های دیگر، مرگ و میرهای ناشی از زایمان را به افکار عمومی مردم خود نشان دهند.
قدمت رشته مامایی در ایران به شکل آموزش عالی پس از تحصیلات دبیرستان به صد سال قبل بر می‌گردد.
نخستین آموزشگاه مامایی به نام مدرسه قابلگی با ۱۰ نفر شاگرد در سال ۱۲۹۸ در بیمارستان بانوان شهر تهران تأسیس شد. پس از گذشت ۱۰ سال، نخستین آموزشگاه عالی مامایی در سال ۱۳۰۸ و با اعطای مدرک معادل لیسانس به عنوان یکی از شعب مدرسه طب آغاز به کار کرد.
نوزاد اولین نگاه معصومانه اش را به آنان هدیه می کند و ماماها اولین کساني هستند که گریه نوزادان را صبوری می کنند. صبوری و معصومیت بدرقه راهشان.
